Ջուր կուգա վերին սարեն,
Սարն ոլորելեն,
Կըթափի մարմար քարեն,
Կաթ-կաթ ծորելեն:
Օր մը, գայլը կուշտ ու կուռ կերած, կշտացած, որոշեց պտոյտի ելլել անտառին մէջ։
«Մարսողութեան համար շատ լաւ է», մտմտաց ան։
«Միեւնոյն ատեն, առիթէն կ’օգտուիմ տեսնելու թէ անտառին բնակիչները ի՛նչ կը խորհին իմ մասիս»։
Էսօր ուրբաթ է, պաս է,
Դե, հե, զընգը, զընգը, դե, հե, ջան,
Սըրտիկ արծաթե թաս է,
Դե, հե, զընգը, զընգը, դե, հե, ջան:
Փոքրիկ վայրի նապաստակի մը հանդիպեցաւ։
«Բարե՛ւ անուշիկս, ըսէ՛ տեսնեմ, ո՞վ է ամենէն ուժովը», հարցուց գայլը։ «Ամենէն ուժովը դո՛ւք էք անշուշտ, Վարպետ Գայլ։ Անկասկած, ո՞վ կը համարձակի հակասել», պատասխանեց նապաստակը։
Գայլը շատ շոյուած նապաստակին խօսքերէն, շարունակեց իր պտոյտը անտառին մէջ։
«Օ՜խ», ըսաւ ան, սունկերը եւ կաղնիները հոտոտելով, «այս ի՜նչ լաւ զգացում է»։
Շատ չանցած, Կարմիր Գլխարկիկին հանդիպեցաւ:
«Այս գոյնը քեզի ինչքա՛ն վայլեր է:
Ի՛նչ համովիկ, ուտուելիք բան մըն ես եղեր։ Ըսէ՛ նայիմ, ճստիկ, ո՞վ է ամենէն ուժովը», հարցուց գայլը։
«Դո՛ւք էք, դո՛ւք էք, դո՛ւք էք: Անշուշտ որ այդպէս է, Մեծն Գայլ: Ամենէն ուժովը դո՛ւք էք», պատասխանեց աղջնակը։
«Հա՜, ի՛նչ լաւ ըսիր, համաձայն եմ։ Ե՛ս եմ ամենէն ուժովը։ Կը սիրեմ երբ
ճշմարտութիւնը ըսուի ու կրկնուի։ Գովասանք չսիրել կ՚ըլլա՞յ։ Հազար անգամ ալ լսեմ, չե՛մ ձանձրանար», հրճուեցաւ գայլը։
Դիմացը ելան երեք խոզուկները:
«Այս ի՞նչ է: Երեքն ալ տունէն հեռացեր են: Ի՜նչ անխոհեմութիւն: Ըսէ՛ք տեսնեմ, թոմպուլիկներ, ո՞վ է ամենէն ուժովը», հարցուց գայլը։
«Ամենէն ուժովը, ամենէն գեղեցիկը, ամենէն բարձրահասակը, անշուշտ դո՛ւք էք, Մեծն Չար Գայլ», միաբերան պատասխանեցին երեք խոզուկները:
« Յստակ է։ Ամենէն վայրագը, ամենէն դաժանը ե՛ս եմ: Ե՛ս եմ Մեծն Չար Գայլը։ Բոլորին ալ վախէն լեղին կը փրթի։ Ես թագաւո՛րն եմ», գոռաց գայլը։
Թագավոր, թագավոր…
Թագավոր, թագավոր մեծ թագավոր, խելքի ծով, խելքի ծով թագավոր×2
Քիչ հեռուն եօթը թզուկները դիմացը ելան։ «Հէ՜յ, դո՛ւք, անդուլ անդադար աշխատող գաճաճներ, գիտէ՞ք թէ ով է ամենէն ուժովը», հարցուց գայլը։ «Դո՛ւք էք ամենէն ուժովը Պարոն Գայլ», արձագանգեցին թզուկները։
«Հա՛, հա՛, հա՛: Այո՛, այսքան պարզ եւ այսքան յստակ։ Կասկած չկայ։ Բոլորը գիտեն։ Ես այս անտառներուն սարսափն եմ։ Ե՛ս եմ ամենէն չարը, չարերուն չարը, չարագոյնը», յայտարարեց գայլը։
Ամենեն ուժով ես եմ, չար գայլը
Ամենեն վայրագը, դաժանը:
Հոն է որ դիմացը յայտնուեցաւ գորտանման ձագուկ մը:
«Բարե՛ւ զզուելի արարած: Կ’ենթադրեմ գիտես թէ ո՛վ է ամենէն ուժովը», ըսաւ գայլը։ «Այո՛, անշուշտ որ գիտեմ: Մամա՛ս է», պատասխանեց ձագուկը:
«Ի՞նչ…: Խլլո՛տ, կռկռան արարած․․․։ Կռի՞ւ է փնտռածդ, ի՞նչ է։ Դդո՛ւմ գլուխ, սխալ լսեցի կ’երեւի։ Խնդրեմ ըսէ՛, ո՞վ է ամենէն ուժովը»:
«Ըսի՚ քեզի արդէն։ Մամա՛ս է ամենէն ուժովը, նաեւ ամենէն բարին. բայց հետս չար եղողներուն հետ՝ ո՛չ», պատասխանեց փոքրիկ վիշապը։
«Իսկ դո՞ւն, դուն ո՞վ ես»։
«Ե՞ս, ե՜ս, ես փոքրիկ բարի գայլ մըն եմ», կմկմաց գայլը եւ ե՜տ-ե՜տ քալելով զգուշութեամբ նահանջեց։
հա-հա-հա-հա -հա… Չար լինելը լավ բան չէ, պարոն գայլ դու եկ, մեզ հետ պարիր և երգիր, միշտ ուրախ լինենք×2
